DRAMA W BIZNESIE- DLACZEGO DRAMA?
WSTĘP DO DEFINICJI DRAMY.
Drama jest niedefiniowalna gdyż nie ma określonych ram a wynika to z jej wielowymiarowości i interdyscyplinarności. Drama, jako forma działań człowieka zawiera się we wszystkich obszarach życia, stąd może służyć realizacji rozmaitych celów.
Drama ma swoje odzwierciedlenie w kontekstach filozoficznych, socjologicznych, pedagogicznych, psychologicznych czy antropologiczno-kulturowych gdzie jest ujęta wieloaspektowo i interdyscyplinarnie. Drama występuje również jako drama edukacyjna, wewnętrzna drama naturalna, drama społeczna, czy drama stosowana. Z punktu widzenia pedagogiki stosowana jest jako drama edukacyjna, polegająca na odgrywaniu w rolach sytuacji, w których uczestnicy, pozostając w określonej konwencji zachowują się tak, jakby znajdowali się w innym kontekście i wchodzili w nowe interakcje interpersonalne. Drama jest rozumiana zarówno jako metoda, jak i doświadczenie oraz jako długotrwały proces, wymagający czasu i cierpliwości w oczekiwaniu na jego efekt. Wewnętrzna drama naturalna, o bezustannym próbowaniu życia w świecie wyobraźni, o przybieranych fikcyjnych rolach i próbach odegrania scen z przyszłości i przeszłości ma szerokie zastosowanie zarówno w życiu osobistym jak i biznesie.
Antropologiczna definicja dramy określa ją, jako „swoisty sposób urzeczywistniania istoty człowieka, wyrażający się w nieustannej próbie życia, przebiegającej w ludzkiej psychice”
WEWNĘTRZNA DRAMA NATURALNA JAKO METODA EDUKACYJNA I JEJ CELE:
Stanowi swoisty trening życia i poszerza spektrum własnych możliwości. Rozwija kompetencje społeczne, takie jak: komunikacja, autoprezentacja, negocjacje, umiejętność pracy w zespole i inne. Uczy samodzielnego myślenia, antycypowania i krytycznego oceniania rzeczywistości. Trenuje próbowanie życia czy też siłowanie się z życiem, zogniskowanym studium przypadku, symbolicznym językiem, lustrem, improwizacją czy wreszcie spotkaniem. Poprzez barwność i różnorodność dramy, jako metody rozwoju osobistego i możliwości jej zastosowania w różnych obszarach stanowi nowatorską metodę rozwoju kompetencji miękkich i elastyczności współczesnego menedżera oraz wszystkich, którzy chcą lepszych relacji z samym sobą i pewnej , skutecznej komunikacji drugim człowiekiem. Drama jest metodą określaną w znacznym stopniu przez cechy prowadzącego zajęcia. Jako główny element metody dramy jest dla mnie jednoczesna aktywizacja uczestników i zaproszenie do zaufania w proces. Kolejnym aspektem jest improwizacja, która istnieje na różnych poziomach pracy: na poziomie prowadzącego zajęcia i uczestnika zajęć, na poziomie myślenia, działania, języka, wyrażania siebie i komunikowania się z innymi. Kolejnym elementem dramowego metajęzyka jest odwaga, zarówno po stronie trenera, jak i ucznia. Drama daje także możliwość bycia odważnym uczestnikom zajęć. Uczestnik dramy podejmuje działania ryzykowne i znajdujące się poza granicami jego potencjalnych możliwości poprzez dramową fikcję, zapewniającą mu poczucie bezpieczeństwa. Wartościami nadrzędnymi w dramie, które zdają się również stanowić pewne wyjściowe warunki do jej zaistnienia jest demokracja, emancypacja, szczodrość i kategoria spotkania.
Mistrz i uczeń stają się partnerami równymi sobie.
DLACZEGO WŁAŚNIE ROLA?
Drama to bycie w roli i rozwiązywanie problemów swoich i innych ludzi, problemów bohaterów literackich. Dlaczego rola? Otóż rola pozwala pokonać stres, wyjść poza schematy. Uczestnik skupiając się na roli, zapomina przez chwilę o otaczającym świecie…. Drama jest dla sztuczną sytuacją, dlatego musi on mieć świadomość, że jest w dramie, powinien wyrazić zgodę na udział i mieć świadomość, że będzie przez chwilę inną osobą, postacią z biura czy postacią literacką. Warto również żeby był przekonany, że w ten właśnie sposób poszerza spektrum swoich kompetencji. Drama polega na wchodzeniu przez uczestnika w fikcyjne role aranżowane przez trenera prowadzącego.
Moja definicja dramy jest szeroka i bardzo bliska mojemu osobistemu przekonaniu o wielkiej roli działania. Drama – na co wskazuje sama starogrecka etymologia słowa drao – oznacza działanie, usiłowanie, zmaganie się. Drama jest więc dla mnie – w znaczeniu antropologicznym – próbowaniem życia czy też siłowaniem się z życiem.
Uważam, że tylko działanie działa i przynosi wymierne korzyści.
Do tego właśnie znaczenia nawiązywał Norwid, mówiąc o „dramie doczesności”.
Znaczenie to odnajdujemy rzecz jasna również w definicji dramy edukacyjnej, która polega na ćwiczeniu czy treningu różnych sytuacji życiowych tj. wypróbowywaniu swoich możliwości, swoich reakcji w zetknięciu się z trudnymi problemami bądź też badaniu swojej postawy w niecodziennych zdarzeniach, kontekstach czy relacjach międzyludzkich.
Drama jest dla mnie pewnego rodzaju filozofią życia opartą na przeżywaniu i ciągłym odkrywaniu rzeczywistości. Niewątpliwie, drama poprzez stymulowanie do działania jest genialnym sposobem rozwoju osobistego i procesem szczególnym – lub poprzez analogię do dramatyzacji – transformacją, do której zaistnienia potrzebne jest uruchomienie wielopoziomowe czyli intelektu, emocji oraz wyobraźni uczestników. Zapewne drama nie jest jedyną metodą, która aktywizuje wielopoziomowo jednak to metoda mająca ogromny wpływ na rozwój zdolności empatycznych oraz umiejętności werbalnej i niewerbalnej komunikacji społecznej.
Dlatego właśnie drama, ponieważ daje możliwość wypróbowania wielu ról w wielu sytuacjach i skonfrontowania ich z samym sobą. Wtedy wiemy, gdzie czujemy się dobrze, a gdzie źle, co możemy, a czego nie, jak czuje się w danej sytuacji inny człowiek – znajdujący się po drugiej stornie interakcji.
Często spotykam się ze stwierdzeniem „drama jest niebezpieczna, ponieważ dotyka emocji”. Tak, drama dotyka emocji, ale życie dotyka ich codziennie.
Możemy unikać takich metod jak drama, ale nie możemy uniknąć życia. Jeśli będziemy unikać sytuacji dotyczących emocji, nie nauczymy się z nimi postępować, radzić sobie z nimi. Drama ma taką ogromną siłę właśnie dlatego, że dotyka emocji. Daje możliwość pracy z emocjami, wartościami i postawami w bezpiecznych warunkach.